دکترمهدی منصورزاده

پشیمان

ارسال شده در تاریخ : 24 فروردین 1403 | شماره ثبت : H9428947

دل من قرص ِ ماندن بود و می گفتم که میمانی
به سخره میگرفتم این و آن را در پریشانی

به ریش هر که عاشق میشد و می باخت خندیدم
....خدا زد لکه ننگ نبودش را به پیشانی..‌

کسی را دوست میداری خبردارش کن از عشقت
وگرنه این تو و این حسرت و عمری پشیمانی

ویا وقت جدائی فصل ها را زیر و رو کن بعد...
نه مثل من دم پاییز و در یک روز بارانی

منی که لکه ننگ ِشراب از شعر می شستم*
نشستم باده باده، شعر می نوشم به آسانی

و جوری می گریزم از خودم مانند سربازی
که وقت مُهر برگِ مرخصی، از درب دژبانی

خدایا در جریانی چه میخواهم برَش گردان! ...
قدیماً واضحاً میخواستم، این بار پنهانی

اگر چه خُرده میگیرند" آ " تنوین نمیگیرد
قدیم *من شمائید و خداوندید و میدانی