گفتم بِکَنم از تو و آن خاطره ها دل
شاید بشود دست به دامان خدا، دل
باید بروم مسجد و آنجا بنشینم
تا دست برآرد به تمنّا و دعا، دل
بر چهره نقابی زده ام تا نشناسند
این روی سیاه منو این شهر ریا، دل
دیوانه! چه میخواهی از این پیکر بی جان؟
جانم به لب آمد که شوم از تو جدا، دل
این خشم فروخورده و این غصّه ی مزمن
این کلبه ی بی رونق و بی صلح و صفا، دل
گویا همه باید بروند و تو بمانی
ای باخته در بازی گرگم به هوا، دل
ویران شوی ای کلبه ی پوسیده ی غمناک
ای خانه ی دلهای پر از جور و جفا، دل
عشق یعنی که بسوزی و بسازی و نیاید
تکرار تپشهای تو در هول و ولا، دل
دنیا به من این تجربه را عاقبت آموخت
هرگز نشود سیر از آن خاطره ها، دل
تعداد آرا : 5 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 11
امیر عاجلو 03 امرداد 1399 10:03
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
بهزاد احمدی تکانتپه 05 امرداد 1399 10:38
لطف کردید.
عسل اسدیان 03 امرداد 1399 12:31
درود برشما
عالی قلم زدید
مانا باشید به مهر
در پناه حق
بهزاد احمدی تکانتپه 05 امرداد 1399 10:39
سپاس
منصور آفرید 03 امرداد 1399 14:21
درودتان باد. بسیار عالی دستمریزاد
بهزاد احمدی تکانتپه 05 امرداد 1399 10:39
ممنون از شما
رضا زمانیان قوژدی 03 امرداد 1399 17:27
درود بر شما
زنده باشید
بهزاد احمدی تکانتپه 05 امرداد 1399 10:39
ممنون از محبت شما
کرم عرب عامری 03 امرداد 1399 19:52
آفرینها عزیز
بهزاد احمدی تکانتپه 05 امرداد 1399 10:39
ممنونم استاد
سیاوش دریابار 27 شهریور 1402 11:59