نمی دانم

حبابم روی آب از ساحل و دریا نمی دانم
شدم درگیر امواجی که سر از پا نمی دانم

کسی دارد مرا با خود به هرسو می برد آیا؟
کجا خواهد رسید این راه ناپیدا نمی دانم

نگاهت کردم و نبض غرورم را نسنج...

رمضان
بزم مهمانی ماه رمضان بود و گذشت
جلوگاه کرم جان جهان بود و گذشت

مَثَل صبح قریبی که بلندای شبش
تا طلوع سحر و بانگ اذان بود و گذشت

عطش سینه دلدادگی و دلشدگی
برکت نان و کمی آب روان بود و گذشت
...

شادی
دوباره سر به سرم می گذاری و شادی
به شهد و سرخی سیب و اناری و شادی

مرا که  گم شده ام در نگاه چشمانت
میان مشت خودت می فشاری و شادی

به پای یک یک آمال و آرزو هایم
بنای غصه و غم می شماری و شادی

...

نزن
مرهمی با خود نداری لاف درمانی نزن
بی وفایی پیشه داری حرف پیمانی نزن

خانه ات آباد اگر سامان گرفتی در دلی
آتشی در تار و پود نابسامانی نزن

رهرو راه بلا باش و قدم در جاده نه
تا سرآغازی نداری حرف پ...

شهر آشوب
من به آن تندیس زیبائی نظر دارم هنوز
با تو صدها آرزو را زیر سر دارم هنوز

وسعت دید مرا گویا دوچندان می کند
تا به شوق قد ‌و بالای تو بر دارم هنوز

کی بگیرم مهلتی از لحظه های زندگی
با دل دیوا...