«بادیه»
خیّام ز مِی گفتی و سرمست شدیم
در بادیه مجنون شده و هست شدیم
آن واعظ و منبر که ندارد خیری
با جام و مِی شبانه همدست شدیم
پنجشنبه ۱۴۰۳/۲/۶ ...
«فردا»
فردا خبری ز جنّت و حوری نیست
این لحظه گذر کند دگر سوری نیست
احوال خوش جهان که باشد این دَم
در عالم فردا به یقین شوری نیست
پنجشنبه ۱۴۰۳/۲/۶ ...
«معلم»
آسمان پُر اختر از نام تو بود
مرگ اندیشیدن اوهام تو بود
جام ما پُر باده ی شیرین ز تو
باده ی شیرین ز آن جام تو بود
آهوی دل را اسیرش کرده ای
صید دل صیاد ، در دام تو بود
قطره ای بودیم از د...
«گفتم ، گفتا»
گفتم که رنج هجران کِی می رسد به پایان
گفتا غمت نباشد در چرخ روزگاران
گفتم رُخش نبینم خونین جگر شود دل
گفتا تو کن صبوری روز وداع یاران
گفتم دلم پُر از غم گردیده در شب تار
گفتا که...
«سوز و آه»
سوزی ز دل بر آید ، آتش زند جهان را
گردد رها ز چلّه ، گیرد بغل نشان را
آه دل شب تار ، تیغی بُرنده باشد
ویران کند در اینجا ، کاخ ستمگران را
آتش زند به خرمن ، آهی ز دل بر آید
خشکیده م...
تبلیغات
