ازخویشتن رهاباش

ای دل بهانه کم کن با سینه بی ریا باش
از غصه ها بپرهیز آئینهٔ صفا باش

من باتو هم مسیرم تا انتهای دنیا
درآزمون هستی ازخویشتن رها باش

درشهر غم فروشان از بغض تن برون شو
باجام و ساز و آ...

پروانه ها .

پروانه ها . . .

مدتی در پیله بودم سایه سار لاله ها
بغض اشک آبستنی در لابلای ناله ها

عضو دورافتاده ای از محفل پروانه ها
زخم غربت خورده ای در گوشهٔ ویرانه ها

عطر یاس وسنبل‌ وبابونه نرگ...

آن لحظه ای که ...؟

آن لحظه ای که دیدمت آوراشد ارکان من
باقوس ابرو ناز چشم آتش زدی برجان من

دل اختیار از تن گرفت افتاد رعشه دست وپا
مانند اعدامی ، که در اجرای حکم افتد سخن

اماگناه من نبودعقل سلیم از...

درمن ...؟

درمن صدای خوش آهنگ زندگی مرده
اعضای تن همه از نامیدی افسرده

میلی نمانده برای نفس کشیدنها
اندوه بی همه چیز اشتیاق دل برده

چون موریانه شبیخون زده مفاصل را
بی وقفه جامه دران مغزاستخوان خورده...

خسته از دنیای دونیم
درمسیر آزمونیم
پا پی لیلای واهی
راهی بحر جنونیم

خانه جز ایران ندریم
جز خرد عنوان نداریم
وای ؛ اگر ایران نباشد ؟
بر خدا ایمان نداریم

آفرینش پر بیاراست
آنچه جود آمد خداخواست
نام ا...