صدایِ خش خشِ پاییز در سکوتِ مزار دوباره خاطره ی یک عزیزِ رفته سفر هجومِ گریه ی باران به سقفِ تنهایی (سقف تنهایی: قبر) در انتظارِ ترِ چشمهایِ مانده به در نفس نفس زدنِ آخرین دقایقِ...

بُرید از تو دلش را باغبانی که پای ِ چوب ِ خشکی آب می داد اگر چه بی ثمر بودی نمی خواست بفهمد هی به چشمش خواب می داد منم آن باغبان ساده ای که نخواهم بُرد بویی از تبر ها تبر که حاصلم شد دستِ آخر ...

مثل پروانه یِ دلداده شبی بوسه بر شمعِ پر آتش زده ام خواهش شعله ی او سوخت مرا تکیه بر سوزشِ آهش زده ام اشکِ غم بر تن او می رقصید بال بر چشمه ی آبش زده ام باز دیوانه شدم سر به سرِ شعله ی پر تب و تابش زد...

حالت از زندگی به هم می خورَد سرسپرده شدی به خاطره ات زندگی لای سنتی ناجور بین یک مشت حس باکره ات سر یک سفره باختی همه را به "بله" گفتنی به سرسختی زندگی را دوباره قی کردی تا تو ثابت کنی که خوشبخ...

مرگ را بی هراس تجربه کن پانزده بار در دقیقه بمیر پانزده بار به خودت شک کن بعد این اتفاق را بپذیر     پانزده بار با خودت بشمار تا نفسهای لحظه ی آخر زجر یک انتظار لذت بخش لذت انتظار زجر آور...!...

در من زن تنهای مغروری از خاطرات تلخ لبریز است در مردمکهای پریشانش طعم گس شبهای پاییز است گاهی عذاب روح تبدارش هل داده او را تا جنون مرگ گاهی پشیمان گشته از رفتن دل بسته بر شهریوری بی برگ از آینه ...

بیا تا یه جور دیگه عاشق بشیم نه تو مال من شو٬ نه من مال تو! نه تو دائما دست و پامو ببند! نه من هی بچینم پر و بالتو! بیا تا یه جور دیگه عاشق بشیم! که هرکی بره توو خیال خودش- که بیداریامونو قسم...

بنام خدا مردِ میدانِ شجاعت کیست؟ مولایم علیست اسوه ی عدل و عدالت کیست؟ مولایم علیست لعلِ دریای کرامت کیست؟ مولایم علیست گوهرِ کانِ سخاوت کیست؟ مولایم علیست از ازل من تا ابد گویم که مولایم علیست شاهِ ...

شبِ آخر ، غروب خاطره ها لحظه هایی به دور از آرامش خیره گشتم به حرف چشمانش پر غرورست و غرق در خواهش گفتم احساس در دلم مرده تازگی ها حوالی ام ابری ست منم ان شاخه‌ی تبر خورده طاقتم‌ رفته رنگ بی صبری س...

قلبت همه سنگ است مانند ِدیواری با ما از این به باش زیبای ِ تاتاری چنگیز ِ بیرحمی تیمور لنگ ِ توست کوهی که از سرهاست محصول ِ جنگ ِ توست جام ِ شراب ِ تو خون ِ رزان دارد این خون ِ پُر نفرین زخمی گزان د...

میخ تسلیمم و در جبر ِ جهان بند شدم بَر سَرم ضربه زند چَکُشِ ایّامِ سیاه دستِ تأدیبِ جهان میر غضب بود عجب چون ادب کرد مرا گفت به من راه بیا بختِ من غولِ سیاهی ست که دنبال من است گرزی از سنگ به دستش، ه...

زنی که نیمه فنجان چای را نوشید لباس باکرگی را سیاه می پوشید میان قرمزی مانده روی فنجانش هزار مسئله بودو هزار پاسخ داشت صدای همهمه از گوشِ گوشه‌ی خانه زنی که پیر شدم در لباس مردانه منی که جز تو کسی را...

غصه ز ِ سر در می کنم لب را به می، تر می کنم این زخم ِ دل با یاد تو ترمیم و بهتر می کنم می سوزم از چشمان تو با آن شرار ِ جان ِ تو با آتش ِ پنهان ِ تو خود را چه پَر پَر می کنم آتش به جان چون هیمه ام...

بَر اَبر نظر می کنم او پُر زِ سرشک است خالی ز امیدست ، در او ناله و آهیست شاید که زِ انجام من او دل نگران است این راه که من می روم این راه تباهیست از پنجره بر شهر نظر می کنم اکنون شهر از وزش باد م...

دردها را چگونه می فهمی آن زمانی که کُشته شد حلاج جان ِ خود را به راهِ اندیشه کرده قربان و گشته او تاراج دردها را چگونه می یابی مثل سرباز ِ پیش ِ خمپاره لحظه ی انفجار ِ وحشت زا جسم ِ پاشیده از هم و پا...

اسم من جوجه اردک زشته با پَرایِ مزخرف نیلی همه همشهریام بادومن کلمم توی شهر آجیلی سرنوشت کزت شبیه منه اونو پیش تناردیه بردن من ولی توی خونه ی خودمون روحمو زنده زنده میخوردن تو تنم یک ژپتوی پیر...

شبی که گرگ و میش ِ آسمانها قمر در عقربی را جلوه گر کرد تمامم را همین افکارِ موهوم چگونه شُخم زد ، زیر و زبر کرد به آنی چون ملائک پاکِ پاکم دَمی ابلیسی ام با داسِ خونی دَمی غرقم در این دریایِ تطهیر...

گُلِ خنده بر لب نشاندم ولی همیشه غمی در دلم داشتم نقابی زِ لبخند من می زدم گُلِ غم برای خودم کاشتم لبم چون بهاری که بَس زنده بود سخن از درخت و بَر و بار داشت درونم زمستانِ تاریک و سرد شبیه کویری که ...

تا که رسیدی وطنم شدی مالک روحم و تنم شدی حس یه جنگل، نور و آوردی شرجی دل سپردنم شدی هرم تن تو ظهر اهوازه خرما پزون اون دوتا چشماتن تهرونو دستپاچه نکن لطفا میلاد و آزادی کف پاتن یه اصفهان، نقش و نگاری ...

می روم خندان به سوی کوهها در حریر برفِ خود خوش خفته اند از تمام غصه ها و سوز ها رَه به سمتِ بی خیالی جُسته اند می روم بالا برای فتح کوه سینه کش تا سوی نوکهای دریغ فتحِ غم پایان شور و التهاب...