شب معطر بود با بویِ خدا
ماهِ شب شد رَهنما سویِ خدا
ناگهان بارانِ حق خیسم نمود
شد روان بر پیکرم جوی خدا
گُم شدم در کوچه های این جهان
تا که من پیدا کنم کُوی ِ خدا
من غریبی مانده در راهِ دراز
کو نشان ِ ن...

درد ِ من درد ِ آن فقیری که
در نگاهش حدیث ِ اندوه است
اشکهایش عجیب جانکاه است
وسعت ِ ماتمش چو یک کوه است

درد ِ من بود این و یادم رفت
حرف ِ من حرف ِ درد ِ مَردم بود
مثل آن آدمی که یادش رفت
آنکه پا سوز ...

آبشار ِ گیسوانِ وحشی ات
چون طلا رنگی چه زرین داشتند
در دلِ دلدادگانت مویِ تو
غنچه های عشق و خون می کاشتند
تارَکَت چون جاده ی دل دادن است
گشته قربان گاهِ جانِ عاشقان
تو از این عاشق کُشی سودی بَری؟ ...

آوار میشه رو سرم واژه
گاهی شبا خواب از سرم میره
از آشیون ِ چشمهای ِ من
خواب ِ پریده ، مرغ ِ دلگیره

مرغی که جَلد ِ آشیونم بود
پَر میزد از چشمام رَد میشد
با رفتنش رسم ِ شکستن رُ
با بیوفایی ها بَلَد می ...

آمد شب و جوهر از سَرِ خودکارش
یک قطره چکاند آسمان شد تاریک
این تخته ی لاجوردی قیر اندود
می داد نشان مَهِ نَزار و باریک

خودکار به دستم است و اینک خواهم
بر صفحه ی پاکِ آسمان بگذارم
رویش بِکِشم رُخِ...