ولی اله بایبوردی

شاعران
ولی اله بایبوردی

اشعار ولی اله بایبوردی

نام شعر	تعداد رای	بازدید	نظر
معنوی عشقی گزینی با خدا	4	122	6
جلوه گر ، ما بینِ ملّت با هنر	5	129	6
خیالاتی برایم هست رؤیا	4	151	6
تابش از عینی به قلبی کن بتاب	6	131	6
سناریو نویسی با چه ترفند	2	154	4
صدر عالم را برایش جان پناه	4	126	4
نامه 53 : از منظومه ولایت‌نامه حضرت علی(ع)	3	123	4
جنتی همچون زمان اردیبهشت	4	143	10
نفس پاکی روح را شد رهنما : از منظومه وادی بهشت	4	148	6
چرخ زمان را نگر همچو معلم تو را	2	138	10
گر جهان درگیر ویروسی شده	4	172	4
به یک شرطی رها از دنیوی جانب به عقبایی	4	98	6
میان اویی اجل ، گر گفتمانی	6	90	6
به یاد خضر نبی یاد کن بهاری را	4	139	12
یادی کنم از شاعران از ابتدا تا انتها	4	131	6
بهاریه 1399 : هر روزتان نوروز	6	130	4
کدامین عشق را گاهی بیانی	3	113	10
بعثتی را یاد آور ، هم قرین	4	106	12
از خوشه پروینی کنی یادی ز آذربایجان	8	135	14
چرخه با تولید ملّی در جهش	8	342	14
چه گوهر باشد ارزش تر ، ز موجود	6	120	14
من شدم با ، نقطه بسم الله ، هان	6	124	7
خوبان در انزوایی فارغ ز نفس خاطی	8	128	20
هر یک ولایت بین ما ، با عدل گردد آشکار	6	134	19
منتظر آن نازنین دهری که آل	5	130	16
مناجات	10	152	24
جایی که او باشد ولی از ماورا بحثی مکن	10	128	20
غرض این است که از آمدنم رنج کشم	7	91	12
آن قلم زیبا جهت را اختیار	7	94	16
ریاضت را پذیرش سمت عرفان	10	135	26
میلاد مسعود یگانه منجّی عالم بشریّت	10	201	26
» مهدی موعود می آید به ایران غم مخور	8	137	24
چه کنم طلب به نجف کنی که دمی فضای دل ولی	11	183	30
هزار جرعه از این نهر شهد نوشیدم	10	166	26
این هنری نظم کلام ولی	9	145	28
از آن دامی که می دانم رهیدن سخت می باشد	9	142	22
مرا چو غنچه ببودم ادب نمودی گل	6	139	16
دریای احمد را ببین موجش علی گشته ولی	9	114	24
تو شمع بزم کلاسی و رزم سنگر عشق	6	127	14
به دعای صبح خیزان ببری ز ما ، بلایی	4	112	12
در وادی دریای خون خطِّ مقدّم را ببین	6	123	18
هر که در دل آتشی دارد ولی ( تضمینی از مولوی )	6	131	14
از تو امدادی طلب یا رب به داد ما تو رس	9	120	18
حکمت 77 : شناسایی دنیا	3	128	17
از حرف انا الحق چو شنیدی ارنی را	7	155	18
خوش به حال آنکس دعایش استجابت ای ولی	7	109	18
حلول ماه صیام	10	144	28
فریاد از مقام مجاز و رفیق جاز	9	134	22
بر کدامین کوی روی آرم ببینم جلوه اش	10	163	20
باب عرفانی گشا بر روی هر صاحب دلی	7	139	24
از کعبه رخت بندید تا کعبه درون را	6	108	14
در میان کوه فلک افلاکی	6	143	24
فرزند علم باش در این ره خروش کن	10	108	22
خوری تو دود هنر دیگری بگیرد میز	12	169	46
تا که حاکم مردی از خاندان من	5	126	14
دل و جان فدای سلطان غریب ثامن الحق	7	129	32
مناجات	10	231	38
بشر را آزمونی سلطنت بر نفس خود گویا	7	129	28
اندیشه چو گنجی دان چون ذکر زبان مرهم	7	239	30
یاد وطن گشت چو مادر عزیز	6	103	26
یک نفر در سجده خواهان کمک	7	134	16
ای والیا ! گویم تو را کتمان مکن شیدای من	7	124	16
تویی معلّمِ انسانِ ابتدا مادر	6	100	14
یا ثامن الحُجج ، نظری کن مرا ، به دم	5	106	22
کهنه نو را صیغه ای باشد چه هان	10	170	24
مردن تن بهتر از مرگ حیاست	10	158	27
به علی و وحی مُنزل بشناختم خدا را	7	134	16
با کمیل ام آشنا ساز ای علی	7	169	18
چه گویمت ز دردِ دل نه کاهشی به گفتمان	9	173	30
با قدر گاهی قضایی روبرو	7	142	16
صد سؤال دو حبر یهودی از حضرت امیرالمؤمنین	10	181	38
باب عرفانی گشا بر روی هر صاحبدلی	10	157	24
چه شاعری و طبیبی ، هنروری رسّام	7	167	18
گوئیا آمد قیامت روز هان	7	197	26
بوسه زنی برلبی لعل رمانی شراب	8	183	22
اگر آن روز خدا پرده یِ اسرار کشد	8	231	28
ای قلم	5	127	16
بنازم بر وجودی نازنین مشکل گشایی هان	8	143	22
شاعر خورد ز جیبش خدمت کند به عالم	5	136	16
ریاضت را پذیرش سمت عرفان	8	163	24
والی به عشق اویی خودی پیدا کند در بندگی	11	142	30
در بزم آن پری رخ سلطان دین رضا	7	155	18
وطن خواهد مرا یاری	12	135	35
حق عیان کتمان چرا حق را بیان	12	171	28
گوشه ای خلوتی که با اویی	9	184	20
ماجرایی که ره عشق ز خرداد کشم	11	140	30
در وادی دریای خون خط مقدّم را ببین	10	144	24
ساغر از فهم تو گیرم نوش سازم دلبرم	8	123	18
جشن ما دیمی نشینان آن زمان	7	103	18
بی اعتباری دنیای حرام	10	200	32
ای خاکباز عشق	10	172	16
هر تمدّن رشد با تولید خود	7	145	16
خوش بیاسا چون تویی میلاد عشق	9	126	16
شعر من	11	131	24
شمعی که سوز دارد و پروانه سوزناک	11	124	22
تخریب اقتصادی با اختلاس	15	195	30
خوش به احوالت گلستان را شدی چون باغبان	6	130	14
گلهای هرز رفته تبر داس را طلب	13	147	26
قلم داری تو حاکم بر الفبا	12	157	29
شدی محبوب عالم ای بشر خاک	11	155	24
هزار مرغ سحر خفته اند در شَطِ خون	9	154	18
والیا گوش کنی پند بگویم شنوی	8	152	18
غیر خالق کس نمی بینی در عالم جان پناه	8	140	22
آه ای جلوه نور	13	137	35
خصلتی دهگانه سگ را گوش کن تا بشنوی	6	145	22
با ولی راهی شو	11	138	22
به پیر میکده بادا سلام ما به دمی	5	113	14
صید دل کردی مرا با آن نگاهی نازنین	9	132	22
آن خط و خال نقطه راه من و ولی است	8	115	22
والیا ! ضامن آهوی بیابانی هست	9	145	22
به میشان رحم کن ای گرگ خاکی	8	128	18
این عبادت ها که کردم عابد و خلوت نشین	11	126	24
جان های سوخته به تو کردند اقتدا	10	144	22
مادری دارم پیر	9	110	16
گر شجر گفت به مهمان عزیزش رازی	8	108	18
شب تاریک را گشتم حیاتی گیرم از ظلمت	10	133	22
ز درون پیش کشی می کنمش تا گوید	11	140	20
ناله ها بی تاب شد آهی نماند	12	118	22
چه کس باید رعایت نظم قانون	8	103	20
ساغر از فهم تو گیرم نوش سازم دلبرم	12	140	22
هر که من مؤلای او هستم علی مؤلای او	10	118	20
حاجی به یقین بار سفر بند چه انسان	11	129	24
علم را بالی به تقوایی شتاب	12	126	20
جُرم دانایی چه باشد ای عزیز	11	102	24
هفت وادی راه را طی جان من	9	93	22
قلیلی علم را کردی عطایی	8	126	16
بین پیری کوزه ای شد گفتمان	10	129	18
مناظره حضرت سلیمان با بلبل	12	112	26
رخ تماشایی حیایی را ببین	9	115	22
مضراب را ای نازنین بر سینه ام کش تا ببین	9	144	28
جاه شاهی طلبی عزّت خاکی بنما	14	116	30
در بین هر یک اولیا میزان تویی ای شاه دین	11	159	40
به بیروتی نگاهی کن چه غوغا	7	107	14
آن قلم زیبا جهت را اختیار	8	135	18
زیر سر بالش ز خاکی نرم هان	8	136	26
ندا شد هل معین یاری نیامد	9	122	26
مکتب دین پدر خطِّ صراط نبوی	13	153	24
در آسمان ادب بنگرم که در دو جهان	14	177	51
تقدیم به ناقدان عروض خوان نه عروض دان	13	182	43
طوافی قبر آن شش گوشه ای را	9	163	32
آزاد مرد عرصه یِ گیتی به رزم ِجان	9	140	18
نمونه ا ی از شجاعت عباس ، یادی از مؤلای متّقیان امام علی(ع)	8	130	24
جنگ امام حسین علیه السّلام	9	147	22
از تو دارم من سؤالی ؟ سائلی لا ، جانِ من	10	129	24
والیا ! خیمه یِ عاشق ، به سماوات بَری	8	113	22
محرم است و صفر ، عاشقا ، حقیقت بین	11	118	26
هر صباح از دور خوانم آرزوی کربلا	12	134	20
از دست لجبازی تو، اندیشه ام لجباز شد	14	372	30
زرنگاری ، خانه هایی را ، نگاه	10	122	20
آتش عشق منم	8	98	16
آمدم از راه دوری گر چه مهمانم حسین	6	136	16
با فراهم سیم و زر دنیای دون	7	136	14
ارشاد قلم	6	101	12
به فردی فکر منجّی در جهانی	7	146	12
عبور حضرت عیسی علیه السّلام با حوّاریان از کربلا	7	128	22
به اعمالی نظر دوری ز کفران	6	98	12
ذهنم خموش نیست	8	137	18
انسان و دریا	8	117	20
این را بگویم کن سفر بنگر در این صحرای عشق	8	119	24
او که خاتم انبیا صاحب نُبی	7	119	18
چون بنگری برگ خزان یاد آوری باید روی	9	129	22
نشسته ام لبِ جویی به دور دست نگاه	8	128	20
هاتفی بانگی بزد گفتا خموش	11	116	24
آن زمان معدوم هق هق های من	6	112	18
تنهایی دانایان در عزلت تنهایی	6	124	18
اهل هنر را کنی ، یاد ، رهایی ز خاک	9	182	33
خون خالق را ببین در خون خلقی شد روان	6	118	22
تغییر حِیل روحی هر لحظه نمایانی ( هشتم مهرماه : روز بزرگداشت مولوی )	7	140	16
با همان ایما ،بیانی ،حرف را	5	109	14
شعله در خرمن و من سوخته دل ای عابد	10	103	22
سبوی آتشین گیرم ز دستش	11	113	28
خاک خوردم به پای مکتب خویش؛ تخته گچ پاک کن دلم درویش	11	126	32
جای فریاد است بلبل ناله ای	6	127	14
عشق چون موج هویداست ولی ؛ آب چون آیینه پیداست ولی	8	112	18
مشک خالی و لب تشنه و سوز دل طفلان	8	113	18
تا سحر شب ها تماشا ماه را	9	145	26
به مناسبت بیستم مهر ماه روز بزرگداشت غزل سرای بزرگ حافظ شیرازی	5	112	26
یکی را می پرستی گر چه فانی	8	113	18
دهی آزار ما را ای فلک جان	10	149	28
نبینی بختِ هر شوریده ای را	5	105	10
خلق را سرکیسه کردی با زبان	8	131	26
دور از طوطی مقلّد یاوه گو	10	110	22
کائناتی عشق دارد ای عزیز	7	104	20
مناظره امام رضا علیه السّلام با چند تن از علمای سایر ادیان در مجلس مأمون	7	112	16
ای نیک نام دوران در کوی نیک نامان	9	127	18
همچو تمساحی مداوم اشکریز	8	113	20
که با یک شغل راحت زندگانی	8	109	18
بمیرید بمیرید جهانی بجویید	6	110	12
بیان گوشه ای از تاریخ جهان	9	95	20
منم کاوه دادخواهی که ایران	9	96	18
حال بینم این زمین در تنگنا	8	131	26
بی هنر عیبی ببیند همچو لوچی یک دویی	2	85	4
با غنا فرهنگ رشدی در جهان	4	88	8
تا کی قلم فرسا کنم با این کلامی فارسی	5	92	12
چون چراغی رهنما هر چند پند	10	152	20
ای وای به مردمان تاریخ	13	130	30
سوره یس / ای سید رسولان بشنو پیام ایمان	13	130	20
بمناسبت ولادت حضرت محمّد "ص " خاتم الانبیا	9	123	20
روی آوردم که بینم عشق را در جسم و جان	8	115	14
می شناسی آن چهل ابدال را	10	174	18
با ترنجی قالبی ، نظمی رسا	11	154	22
مرگ سبزی را کنی یادی دلا	6	99	10
گر چه خلق آزار اهل الله را	11	87	18
از هدایت پرچمی کن پیروی	8	117	12
رقص قلم شعر شد دور ز جوری جفا	10	105	16
طرح دارد گر ولی ، چون اولیا	9	124	19
به امید ناجی	7	104	16
فرد عادی بهتر از سالک شمار	10	90	18
خاطری خوش ، ذهن نوپرداز را	9	136	14
کلامی را کنی احیا تو شاعر	8	130	18
یاد آذربایجان کن تکّه ای از جانمان	9	122	16
هر کجا باشم چه ظاهر یا نهان	9	118	16
به خاطر خوف از شورش عمومی	11	110	20
با صفا جایی چه زیبا پارسا	8	150	16
یاد آور مرگ سرخی را بدان	7	106	16
شد تداعی ترکمانچایی به یاد	7	93	10
مغنّی بکش پرده را با طرب	8	123	20
آه از آن روزی که عابر از دیار	9	100	18
افتخاری شیعه را ، هر لحظه ای	8	121	14
با خدا گشتیم هر جا همنشین	7	117	16
از سما صادر به آهی ، هر بلا	9	109	14
جدا از یاد همسر پور جانا	11	156	26
جهان اگر به گدایی دهی نما چو گدا	9	127	14
اهورا عشق را بینی به سیما	10	110	18
با سفیدی مرگ اهل الّلهیان	6	83	12
در حجابی همچو طوطی گفتمان	8	131	14
خاک ره شو که نیست ملک جهان	12	134	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان	10	123	18
خاک ره شو که نیست ملک جهان	14	148	27
خاک ره شو که نیست ملک جهان	11	166	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بندهای پنجم ، ششم و هفتم )	9	132	22
به حرمت هر هنرمندی که بینی	9	111	16
چه آهنگ خوش نغمه ای ماجرا	14	126	28
خاک ره شو که نیست ملک جهان	8	134	16
قدر زنجیر بندد پای دل را	8	94	18
جمع احبابی بدیدم با حبیب	9	97	16
نکوداشت شب یلدا	12	122	28
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند نهم )	7	125	20
رو زمین افتاده خاکی ماجرا	9	116	22
رایانه	10	129	18
چه باید گفت از مردان نانی	12	119	24
هر یکی را جایگاهی غبطه لا	8	116	14
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند دهم)	9	149	20
گر چه موزونی کلامی آشکار	8	114	16
حُبِّ ذاتی را کناری زن بیا	10	112	20
خفی ذکری چه قلبی یا زبانی	10	111	18
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند یازدهم )	7	134	14
آفرینش کائناتی با کلام	5	92	10
شاعری با حس درکی نطق را	9	140	18
من مانده در این دیار غربت	7	141	16
همان دلبر عروسی را کنی یاد	9	110	20
پیشکش شهری کند بر پادشاه	12	134	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند : پایانی)	6	128	12
با نمود آوای خطّی ای رها	7	95	14
همچو گل صد برگ دارد صد نوا	13	108	20
یادی کنم امروز از ایام دیرین	6	153	14
علم را یاد از کهن پیری کند	9	101	16
سمت سیمرغی گشایی بال و پر	8	109	14
شد تداعی ترکمانچایی به یاد	8	110	14
دور از خلقی که با خالق قرین	9	108	14
یا علی شب غسل ده تنها مرا	6	105	14
والیا !ضامن آهوی بیابانی هست	10	113	20
ولی چه سود کشمکش که حاصلش بشد مزار	9	97	16
نظر به آدمی بشد وجود گشت چیستی	5	102	10
چه سنگ ها که پرت شد به زیر پایِ عاقلی	8	127	14
نام من را ، ثبت کن در دفترت	7	123	14
یک زبان واحد به هر لفظی بیان	5	95	12
کائناتی را زبانی ای عزیز	12	128	18
خوی استبداد هر یک جانیان	8	107	12
نیمه پر ظرفی ببینی فهم لا	6	90	10
روی ما آن باب عرفان را گشا	11	119	22
این کسان آنان چو صالح بنده ای	5	102	12
با معاصر شاعرانی دیده ور	8	126	16
ذوق داری با هنرمندی دلا	7	89	16
هر چه بینی غیرِ خود کوچک شمار	9	142	16
صوت را رسمی کند شکلی نما	8	96	14
والیا جلوه حیاتی بنگر حُسن نه بد	7	147	14
ای حاکم روزگار اندیشه نو	5	77	10
با زبانی آشنایی ، ای رها	7	79	14
همّتی کن کار بندی عقل را	10	118	18
با خدایی نام او ،هر جا زبانزد بینِ خلق	11	126	16
به احسن مرحبایی وصف هر جا	9	111	14
ای که انسانی فراموش اجتماع	9	96	16
ذکر خالق کن ، پیامی از خدا	11	131	18
گر چه یک فرضیه ای باشد درست	15	217	26
خودنمایی واقعیّت ، ای عزیز	13	142	20
انتها را فکر کن ، اندیشه ای	10	119	14
لا گریز از مرگ ای انسان بدان	13	127	22
شدی صاحب قلم امروز و فردا	11	154	20
بشنوی ، درکی کنی با انتقاد	11	130	13
صاحب قلم شدی که بگیری مچی دلا	16	147	22
گوشه ای بنشسته ناظر بر جهان	8	145	10
حرف ها داری مگوها ، ای ولی	11	121	15
خوانده مهمان در لباسی میش و گرگ	12	128	14
بس کنی والی ولایت دار عشق	8	122	10
ای که عشقی را به قانونی نما	6	143	14
لحظه ای غمگین شوی دلواپسی	10	134	14
با غرض ورزی کنی کاری عزیز	6	140	14
دور شمعی جمع بس پروانه ای	7	144	8
فکر حوّل حال کن چون نوبهار	11	108	12
دیدگاهی را بیانی هر کسی	8	109	10
چه باید گفت ای راوی از این دیر	11	94	6
با دو دَم تیغی چه کاری می توان	6	107	12
در بین هر یک اولیا میزان تویی ای شاه دین	12	118	16
از حکومت بر شما محبوب تر	6	118	2
دست نیما بارور شد آن درخت	7	105	4
یاد تدوینی بیفتی عمر را	9	90	8
گر چه داغی سینه دارد ای عزیز	13	107	12
دم غنیمت یاد بیرونی کنی	10	93	6
دیده ای را انتخابی جلوه گر	11	94	10
محفلی برپا کنی هر کس به سمع	11	117	6
گر امانت مردمی را ، لا رعایت ، در جهان	7	75	4
برخیز ز فتنه ای رهایی	10	102	6
مناجات نامه ای بر سوره رحمن	10	110	6
دیدگاهی را بیان ، متراژ لا	9	71	6
جهانی را کتابی پاره فرضی	9	97	6
به یاد آن روز افتی ، لا که رؤیا	9	101	12
کاخی از نثر آفرینی نظم را	7	86	10
قُل تو بخوان تاج سر آورده ام	9	127	2
گر چه خشکی جلوه آرایی هنر	9	173	8
اژدها دیدم ، برون شد از زمین	12	143	10
با کتابی اُنس عالم روزگار	10	134	12
همچو گل باشی به زیبایی لطیف	10	186	20
عشق خالی ذهن را کن سفره ای	11	140	18
تا کی در انتظار بمانم چو روز و شب	13	169	16
مگر سندان بشد مغزی که دایم	6	107	4
سینه عطری حس کنم شیدا نما	8	126	10
محیطی با صفا جایی چه گویم	7	128	10
قائم قیامی می کند ، آن روز، جانا در زمین	8	121	13
مناجات نامه ای بر سوره نبأ	10	173	16
ای باهنر جهانی نظمی کشی به افکار	9	122	14
خاک ره شو اوج گیری جان من	8	115	12
طبیعت را نوایی هست ای جان	10	116	26
با قلم طرحی کشی بر پرده ای	9	119	18
بر عزیزی می فرستی پیک را	8	95	10
نام ایران جاودان در هر کجا	5	87	10
گذر ایام خود را گر چه تنها	6	131	11
نقد خود را بازسازی شاعرا	3	83	4
دوستی را در طبیعت ، رؤیتی	8	104	14
کمک کن خدایا که روزه ادا	11	124	18
خلق را همچون معلم رهنما	4	92	8
گر چه زخمی خورده ام از روزگار	9	108	16
جهان تنگ دیدند رها از قفس	5	90	8
به نیکی شود یاد در هر کجا	5	130	6
جلوه گر شد بار دانش چون چراغ	8	121	14
بس سعادت عابر از دنیا سرا	7	84	4
خطبه 87 نهج البلاغه : مؤلای متّقیان علی بن ابیطالب ( ع ) خبر غیبی وصف زشت ترین و خوب ترین انسان	3	106	4
فلک را می گرفتم من ز سرعت	7	91	14
پارسا مردی که دور از نازخواب	7	133	10
دست نااهلان زمینی بی صدا	9	92	14
هر یکی نامی جهانی بس شهیر	8	99	12
همچو بیدی ، دم به دم راکع ،سجود	6	91	4
صوم ماهی باشدش فطری نما	6	95	6
قدرتی پیدا ،جنایت بین خلق	8	90	20
کس نداند واقعیّت ، جز خدا	7	94	8
خوش به حالت والیا با رهنما	4	97	6
یاد فاضل شهر افتی شهروند	7	100	10
غریب خسته زمینی رها ز ما و منی	5	114	8
بر زمینی حال دارد مویه ای	8	97	10
با رکودی فکر ، مغزی انجماد	7	108	16
ایده آلی فکر دارد ، خبره ای	4	60	6
بین جمعی صاحبان ذوقی هنر	11	103	20
گل به رویش بوی خود را منتشر	7	104	13
با همان اخلاق نیکی جلوه گر	3	118	6
ثبت دفتر می شود بس ماجرا	4	75	8
ریشه کن کی می شود ای ربّنا	4	90	8
در مسیری گام تکراری نما	5	123	6
ای نهایت آرزو ، یاری مرا	8	88	10
ای که انسانی به حکمی لحظه ای	6	96	8
افکار را سُر ، پای هر کِشتی	5	79	8
صلح گیتی در جهانی پایدار	4	106	7
هر زبانی شیوه ای دارد درست	8	91	10
واقعیّت را شهودی ،ای عزیز	5	92	6
همچو هر یک عارفی در گوشه دیر	3	110	4
تحت فرمان عقل آدم هر زمان	6	81	10
به دوره ها نظری افکنی بگیری پند	5	100	8
با سیاهی روزگاری ما چکار	6	115	8
گنج حاصل رنج را گیرد به دست	2	93	4
عشق چون موج هویداست ولی	4	99	4
ای که گفتی ....	2	103	2
این چه فرّی در جهانی رو فنا	3	77	6
محترم انسان والا هر کجا	2	50	2
یاد کن از هر هنرمندی بنام	3	67	9
چون شتر افراد دارد کینه ای	3	109	4
با خودی خلوت چه کردی ای عزیز	4	68	8
نشنوی فریاد خونین درد را	4	69	8
تحت فرمان آسمان ها با زمین	4	76	8
بشنوی از هر جهت آوا خدا	2	69	2
رو به ویران خانه هایی ای رها	3	78	6
فکر فردایی چه زاید روزگار	2	92	2
منع باید با زبان دستی و دل	2	71	2
شرح ده شیخ ماجرایی را	3	66	5
ای نگاهت جلوه ای از آفتاب	4	70	6
زوایا دید آدابی نه یکسان	3	73	6
شاعری از خطّه آذربایجان	3	222	4
بخواب کودک امید روزهای فراق	3	86	4
عارفی نامی خداگون بس نکو	3	72	6
یاد یاری ده چهار افتی دلا	1	51	2
جذبه عشقی شد برون از کیش خود	4	64	4
27 شهریور؛ روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار	1	73	2
که او خود تحت فرمان امر یاهو	3	93	4
ذرّه را بیند معلّق در فضا	1	53	2
نگاه کن ببین به عشق او مگر	1	61	2
کوله باری شعر شد در زندگی افکار من	1	57	4
تمامی غرق در اندیشه کبری	1	85	2
تلاش کن که بجنبد لوای ایرانی	1	56	2
ماه بانو چهر را در ناز خواب	2	58	4
دست جلّادان چو ضحّاکی ولی	1	69	8
یاد روزی کن اراذل در زمین	1	89	4
لاک خود هر کس اگر ملکی شود جانا خراب	1	67	6
بین عامی خشم گردد گر عیان	1	79	4
چون که حاکم نیست دینی را ادا	2	66	6
زاده عشقی مرگ را طالب چکار	3	74	4
اقتباسی را نبینی پی نما	3	72	4
نگاه عیب نما عیب را چو سایه نما	1	51	2
یاوه گویانی بخاطر تکّه نان	3	99	4
دین خود را تحت فرمانی ادا	2	91	4
با دلی غمگین نگاهی با اسف	2	99	2
چه باید گفت حق باطل نه پیدا	2	85	2
دوری ز کشت ترک جهانی به خوشه ای	3	96	6
گوشه ای بنشسته ای چشم انتظار	1	34	2

ولی اله بایبوردی

آخرین اشعار

دفاتر شعر

آخرین نوشته ها

معرفی کنید

اشعار ولی اله بایبوردی

ورود به بخش اعضا

تبلیغات