در ترافیک شکیب افکن و دودادود تهران
و هر ماتم آرای مانند آن
قدری حق می دهمت انسان!
که گم کرده ره باشی و بعد از آن هم پشیمان
اما در کوهستان، پل زمین و آسمان
در میان نغمات بی فریب چوپان
بویژه گاه نیایش "وارش" و "آیش" و "
لَلِه وا" و جان
نمی شود که نباشی شبنم حق که نباشی جانب جانان
منظره، "هووَّه!" در تسبیح است
مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 10 مهر 1402 13:05
درود بر شما
حفیظ (بستا) پور حفیظ 10 مهر 1402 16:15
درودها جناب رضاپور عزیز
بسیار زیبا دلنشین و مخاطب پسند سرودهاید
سبز باشید و شاعر
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 11 مهر 1402 01:23
درود فراوان
محمد علی رضا پور 13 مهر 1402 20:27
سلام ها و درودها و سپاس ها یتان بزرگواران
در پناه خدا بهترین ها نصیب تان