یک مزرعه بی‌کلاغ، رویایم بود
یک خانه ی رو به باغ، رویایم بود

شب دشنه به‌دست، در کمین من و توست
یک گوهر شب چراغ، رویایم بود

مریم ناظمی ...

ای شاخه‌ی پا گرفته در غربت سرد
کوچیده به انزوای خود از شب درد
گم‌گشته‌ترین امید این آبادی
امسال تو را بهار خواهد آورد

مریم ناظمی ...

برای ما که کلاغان مانده در راهیم
سزایمان نرسیدن به لانه هامان بود
به حکم بی برو برگرد قصه تن دادیم
به زیر گنبد این چرخ  بدنهادِ کبود

برای ما که شبیه سقوط یک برگیم
برای ما که همیشه اسیر تقدیریم
برا...

حریم حنجره‌اش مملو از ترانه ی سرخ
به باد می دهد او را همین بهانه ی سرخ

که تا جوانه زد از شاخه ی خزان دیده
غروب آمد و بردش به آشیانه ی سرخ

غروب  آمد و بردش به سرزمین جنون
درون دشت پُر از خون عاشقانه...

این چندمین قرن است دنبال تو می گردم ؟
پیدای ناپیدای دور از چشم های من
بالا نشینِ نخل های سربلند شهر
خرمای دور از دستهای نارس این زن

آهوی گستاخِ نر ِ مغرور و یک دنده!!
ای تشت رسوایی که از بامم نمی...