ز من مپرس چرا بیقرار می خوانم
برای خاطر یار و دیار می خوانم

مرا سکوت زمستان نمی کند خاموش
پرنده می شوم و تا بهار می خوانم

هزار بار اگر دست غم گلوی مرا
دهد فشار ولی چون هَزار می خوانم

کمرخمیده از ...

پسندِ قومِ غافل گر جفنگ است
برای من چنین گفتن نه ننگ است

در آن بیشه که موشی جای شیر است
پشه گوید پلنگی تیزچنگ است

به چشمِ تنبل و یارش جروبا
همانا ببرِ بنگالی خَدَنگ است

به دریا توتیا گر پا بگیر...

عاشق شده ام به سگ، مرا همدم باد
دیدم که وفای سگ سر از آدم باد
ذکری به لبم چو گویشی هر دم باد

اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد
آن را که وفا نیست ز عالم کم باد

در شامِ غمی کسی دلم شاد نکرد
در بند بلا فتاد...

شعورِ ماده ی تاریخ
به پرواز است،
تا سقفِ درودا بر...
و مرگا بر...
و پنهان می رود در پرده ها دستی
به نابودی آزادی
و آبادی...
و فردا باز می خوانند
طفلانِ دبستانی
سرودِ سردِ افسوس و پشیمانی...

پی نوشت
ب...

نه من، آن شب خدا تو را بوئید
نه دلم، آسمان تو را پوئید

از دلِ باغِ سبزِ دستانت
لحظه لحظه ستاره می روئید

تو نبودی که جان من آمد
ردَِ پای ات مُدام می جوئید

در فراقِ نگاهِ تو آرام
دل غریبانه یک نفس مو...