سالیان سال آدم جان که خوابت کرده اند
قوم ‌نا اهل خراباتی ، خرابت کرده اند
سیب و‌ گندم ؟ از خجالت آه ، آبت کرده اند

عرشیان، “اهل بهشت” اول خطابت کرده‌اند
بعد از آن اما، سزاوارِ عذابت کرده‌اند

اهلِ دل...

روزی خدا غزل به پریشانی ام نوشت
جانم ز اوج آمد و بارانی ام نوشت
دانی قلم برای چه طوفانی ام نوشت؟

چون روزگار بر گِلِ پیشانی‌ام نوشت
در من کمی خمیره‌ی منصور بودن است

کف بین شهر ریشه ام از بایزید گفت
ا...

هر دو جهان را گُهرَم عاق کن
کار بود سخت و تو آن شاق کن
بوسه بزن بر لبِ معشوق خود
همنفسم باش و نفس چاق کن

چرخ رها کن که نیرزد به هیچ

کارِ جهان عاقبتش رفتن است
ژِنده لباسی به خوشی بَر تن است
بَد ز جهن...

میلاد دوازدهمین اختر تابناک عشق و‌محبت آسمان ولایت مبارک

گرچه پنهانی ز چشم روزگار
نیک می دانم که می آیی نگار

فاتحِ سیاره ی دل می شوی
بی گناه و بی سلاحِ مرگبار

می رسانی دستِ آدم تا خدا
با شمیمِ عِطر...

اگر دستت تَهی و پاچُلُفتی
گرسنه، تشنه در یک گوشه خُفتی
شنو شعری تو از ایرج که گفتی:

در ایران تا بُوَد مُلّا و مُفتی
به روزِ بدتر از این هم بیفتی[1]

20 دی 1402

[1]
در ایران تا بُوَد مُلّا و مُفتی
به...