قداست عشق را
"نام تو"
لکه دار کرده است!
با خیالِ تو؛
تمام کوچه های شهر
طعم بن بست می دهند.‌‌‌..

_آغوش و بوسه های من؛
شعله های شوق بر سرمای تنش می بیخت!
_تا نفس هایم آمخته ش به گرمایش؛
قهر را با کفر
به هم آمیخت...
_خسروانه رفت؛
از مملکت خویش گریخت!
_آبروی من ِ مجنون را
چون خون ِفرهاد؛
مفت،ریخت..‌...

_تمام روز
تو را
گم می کنم؛
به عمد!
لابه لای کتاب ها و آدم ها...
_شب که می شود
تو بی اجازه باز!
می خزی
به بستر شعرم؟!

_در این تیره شبِ زشت
به خلوتم بیا
بی محابا؛
نرمی انگشتانت را
روی تن ‌ِ اندوهم بلغزان!
_بگذار ذره ذره ،تنهایی ام
با لمس بوسه های تو
آغشته به مهر شود...
_من در این واپسین نفس های عشق
برای وطن ساختن ِ...

_فراموش کرده ام تو را؛
صد بار!
_و هزار بار دیگر
دلم برای تو
تنگ شد...
_مگر تو؛
چند باری؟!