_در این قحطی شوم
مرثیه خوانان؛
خود
تشنه به خون ِ عیارانند!
_داس ها
امّا
دعاگویان !
در انتظار ِ بارانند...
_برهنه!
کز کرده
گوشه ی تاریک اتاق
باز مرا
پیدا می کند!
_درد
با لبان پُر بوسه ی مرگ
زخم های کهنه را
حریصانه باز
با نفس های شوم
احیا
می کند......
بی تو تمام تن این خانه درد می کند
بغض ِ خداحافظ؛ دلم را سرد می کند
سیل ِسفر یک شبه،مرا مرد می کند!
_غبارآلود و ناپیدا
راه
بی پایانست این جا ...
_نمی دانم که دشتی سبز؛
یا
بیابان است این جا؟!
_که هرچه هست؛
نیست!
همه از بُن
ویرانست این جا...
_خدایا!
بفرست امشب
نوح ِ خیالم را...
_کشتی ای دریا زده؛
...
_من از؛
آینده می آیم !
_از آن جا که قاصدک ها
نبود ِ مرا
با تو
زار
خواهند گریست...
_و تو هرگز نخواهی فهمید؛
چه شکوهی دارد!
در راه عشق مُردن...
_تو محکومی
به آغوش های سست؛
تو هرگز
راز سربه مهر زندگ...
تبلیغات
