گفتم که غمی به دل نهان است نا کرده گنه غمی به جان است گفتم که مکن، به بد قضاوت چون دست خدا بدان عیان است

تصویرِ کیست در آینه ، من یا تو این تقدیرِ ماست گاهی فراموشی در این سیلِ زمان زنجیرِ ماست عشقِ هزارْ چهره بر این نگاهِ زیبا سجده کن تا که به یادش آورد چشمانِ او پیمانِ ماست در من زنی رقصان به شعر ، ...

پنج شنبه بیان رسمی دلتنگی است هر روز من پنج شنبه است پنج شنبه ها ارام ترم چون همه میفهمند منم هرروز می سوزم با یاد شما ، این است که من داغونترم ...

و این انتظار بی سرامان بهت زده روری مرا به قهقرا خواهد برد و این دل تنش های آشوب زا پایان خواهد یافت و مرا نه توان بودن است و نه توانی برای ماندن و آن ازل، طنین من خواهد شد...

دارم گله ای در دل از یار دل آزارم داند که ز عشق او دربند و گرفتارم گفتم همتی کن یار تا باز رها سازم دل از غم عشق تو زنجیر ز پاهایم گفتا ره عشق اینست دربند و گرفتاری گر دل نداری تو اسمی مبر از یاری گفت...

دخترِ آتش و غزل ، ارسْ گیسو ، شعله ور یسنایِ بارانِ سماع ، روحِ آناهیتایِ من بر چینِ هیرمندْ دامنت خونِ سیاوش ها به رقص آزاد چون بوسهْ رها ایرانِ آتشْ پوشِ من خزر در آغوشِ تو مست از سوگِ چیچَست موج...

در هجوم سایه ها بر بوم خود نقشی بزن سایه ها را سایه تر نور را پرنور تر

به لمسِ خلسهْ آغوشت کمی با من بمان زیبا به آتشْ بوسه ات بسپار لبانِ سرد و بیگانه در این زندان که نامِ من بر آن نقشِ ازل خورده کسی گمگشته بانویِ جهانِ سایه ، بیگانه شباطِ جادویِ ایمان به خون رقصان ...

صحبت از رجعت ما و دل و دین خسته ز تو کامی از صحبت ما و گله ها از سر تو شامی از صبح من و ساقه ریحانه ز تو نانی از باور ما و دل سیر سایه ی تو باطن وحشی ما و دلی از رامش تو منشعب از دل ما و گاهی از خوا...

به شامگاهِ منعکس در دیدگانت رنگِ خون من مرگ را در سینه ام بعد از تو زندان کرده ام شولایِ تاریکی به تن ، دشنه ، حریق ، مرگِ زمان من در تنِ تصویرِ خود نورِ تو پنهان کرده ام الهامِ مسحورِ ازل ، رمیده...

دیشب نهنگی را دیدم که تا لب ساحل بی امان به دنبال مرگ میدوید در عجبم مگر مرگ آنقدر ها هم زیباست؟ آنقدر که در سایه سار تاریکی به سویش شتابان راهی شوی مگر برای زیستن مجالی نداری،که چنان سراسیمه میدوی؟ ا...

هرجا هوا مطابقِ میلت نشد، برو؛ فرق تو با درخت، همین پای رفتن است! :)

شکِ مسیح بر صلیب ، خدایِ ناپیدا کجاست در عطر شالیْ گیسویت ، در بارشِ باران به رقص ای حسرتِ شیطانِ شعر ، قلبِ مرا نفرین کن عصیانگری ویرانه از زخمِ نگاهت مستِ رقص در این درامِ ماه و تو قبله در آتش ها...

دست به دامان اوج آسمان شده ام دور و دورتر می شوم از تمام خاطراتم بر روی زمین صف به صف ایستاده تشویقم می کنند اما هنوز نگاهی به زمین سمت گاه بودنم خاطراتم را چه کنم و زمزمه میکنم با خویش راضی باشد با...

#دوپاره - شماره ۲ اختیار ویژه در خروش التهاب بی حد جان و تنت می نهد دژخیم تیزی تبر بر گردنت اختیار ویژه ای داری تو گویا این زمان تا سرت را او چگونه افکند در دامنت #مهدی_رستگاری ششم اردیبهشت سال یکه...

خوشبختی جا ماند لای چروک دستان مادر بزرگ بین خط اخم شیرین پدر بزرگ حاجی بابا اخم داشت، اما؛ از ته دل که نبود! مردانگی را اینطور برایش تعریف کرده بودند. خنده های از ته دل هم جا ماند در حوض وسط حیاط...

#دوپاره - شماره ۳ راه تاریک پیش روی خویش داری رفتن این راه را داری اینک انتظار چاله ها و چاه را بر می انگیزد درونت رعب تاریکی محض حس نزدیکی شوم مردنی ناگاه را #مهدی_رستگاری ششم اردیبهشت سال یکهزار ...

یک لقمه زندگی لطفاً!!! برای کودکیت؛ کودکیم و اقبال پیشانی بلندمان که کوتاه ترین دیوار شهر شد برای سقوط آرزوهای کوچکمان در چاه عدم یک قطره فراموشی لطفاً!!! برای تاب آوری روی پله ی لغزان زندگی برای من؛...

تولد یعنی... تو در آغوش وطن زاده شدی با گریه...! پس تو فریاد بزن مام وطن... سبزی آغوشت کو گرمی خورشیدت کو مهر ورزی ات کو... آن کبوتر چرا در قفس تنهایست گل گندم چرا در بند است کو برکه ی تنهایی عشق......

جهان را واژه کرده است ، دیدارِ رازآلودِ تو پنجره یِ بارانی و رقصِ هوسْ چشمانِ تو دل را به یغما میبرد ، توسنْ حریرِ مویِ تو مست از سکوتْ لبهایمان ، در گفت و گوییم من و تو پناه میبرم به تو از من فقط...