(۱)
روباهی اشک می‌ریخت
بر نعش خرگوشی
که پناه برده بود
-به کُنام ماری!


(۲)
وقتی که آمدی،
برایم کمی لبخند بیاور.
***
چندی‌ست
صبح‌ها
--نارس بیدار می‌شوم!...

(۱)
تمام نمی‌شود
این خیابان...
***
--قدم زدنِ بی تو؛
دشوارترین عذاب‌ست!.


(۲)
خیال کن کیهانم
اما،،،
***
دریغ از،
-یک...

(۱)
و ندید
کبوتر،
کلاغ خوشه‌چین صلح شده است.


(۲)
به وقت خواب شقایق
میان قیلوله‌ی زنبق
هراس داس می‌رقصد
به لای انگشتان پاییز


(۳)
میان تقویم پاییز
پشت خواب تاک؛
همه‌ی انگورها
بار...

(۱)
آرزویت،،،
پریدن بود اما
آب و ارزنی چند،
دل بسته‌‌ی قفس‌ات کرده‌ست!

(۲)
مرثیه‌خوان بهار می‌آید
--پاییز!
با برگ‌ریزانش...

(۳)
سلول به سلول گلویت
انفرادی‌ست
صد شعر بی‌گناه
در حص...

(۱)
چه خواهی دید در آیینه ؟
مگر آدمکی مغموم وُ،
--انسانی از دست رفته!؟


(۲)
آینه‌ها را بشکن
در شهر کوران
نه شمع را می‌فهمند
و نه آیینه به کار می‌آید.


(۳)
زنی‌،،،
گیسوان تنهایی...