اندوه من این است که در عصر حواشی
یک لحظه به فکر ِ من ِ بیچاره نباشی
دریاچه ی قم باشی و بر زخم دل من
از شوری خود بر دلم هربار بپاشی
یک منبع عالِم خبر آورد که یک عمر
تو عامل هرگونه غم و درد و خراشی...

لبخند مرا بس بود
چشمک که زدی مردم
چشمان خودم را من
با دست خود آزردم

تقصیر خود من بود
دیدار نگاه تو
از چاله که بیرون شد
افتاد به چاه تو

چشمان غریب من
معصوم تر از آب اند
کابوس که نه رویا
...

دنبال مطرح کردن امری خطیر است
جایی که یک عمر است درگیر کویر است
امروز باید گفت با این حاجیان که ...
برگشته اند از حج و فردا نیز دیر است
فریاد باید زد که این دستی که بالاست
دست علی مرتضی دست امیر ...

درد دارد به کسی غیر خودم رو بزنی
جلوی من بنشینی و دم از او بزنی
پیش من مندرس و کهنه بگردی اما
پیش او عطر گرانقیمت خوشبو بزنی
از چپ و راست به من پیله کنی اما باز
وقت پروانگی ات خدعه و نارو بزنی
م...

پدرم با خودش نشان دارد
پدرم بوی آسمان دارد
سینه ای سترگ و رمزآلود
پدرم قلب مهربان دارد
از تمام این جهان بی شک
سر سبز و دل ِ جوان دارد
از دو فرسخ سخاوتش پیداست
هرچه گفته ام عیان دارد
گویی از اه...