<<گیسو>>

آن‌ که مست‌از شاخهٔ افتادهٔ گیسوی توست
دوستدارِ پیچ و تابِ سادهٔ گیسوی توست

بس‌که‌ داری پیچکِ رقصنده روی شانه‌ات
هر که می‌بیند تو را دلدادهٔ گیسوی توست

تا پریشان می‌شود موی تو ...

<<بالانِ بی‌گرگ>>

وقتی نباشی بوی بارانم نمی‌آید
شبنم به دیدارِ گلستانم نمی آید

پُر می‌شوم از دردِ فصلِ زردِ بی‌بارش
کوهم که سبزه روی دامانم نمی‌آید

آرام، اقیانوسِ جانم می‌شود وقتی
پیشِ...

<<معدنچیِ پُر بار>>

آغوشِ تو باغی‌ست که عالی‌ست دمایش
پردیسِ تو جایی‌ست که دل کرده هوایش

بگذار بسوزد تنم‌از آتشِ پیوند
ای ناقلِ این قند ! منم شمع و گدایش

بلعیده شده مارِ غمم در بغلت چون...

<<جهانِ ترانه‌ها>>

وقتی زمانهٔ خفقانِ ترانه‌هاست
"چشمت" مکانِ امن و جهانِ ترانه‌هاست

دورِ تو اند آدمیان و پرندگان
چون"گویشت" شبیهِ زبانِ ترانه‌هاست

سالم مسافرانِ تو، تا گوش می‌رسند
وقتی...

<<کاوه>>

دیروز، خزان بوده و "فرداست" زمستان
امروز درآن قافله پیداست زمستان

کو ذوقِ من‌از دیدنِ باران و مِه و برف؟
رفتی و فقط پیشِ تو زیباست زمستان

از سوزِ جدایی، چقَدَر یخ زده هستیم
از ...