<<بهار>>

نوشِ تو نسیمی‌ست که در جامِ بهار است
این، لحظهٔ شیرین شدن از کامِ بهار است

<با این‌که پُر از حسرت و دردیم نخور غم>
چون بعدِ زمستانِ تو، هنگامِ بهار است

وقتی که گُلِ گَردش...

رسوای عالم‌است دلم در جوارِ زن
از بس شرابِ آن شده: چشمِ خمارِ زن

آغوش باز می‌کنم و باغ را طلب
تا او صفای من بشود ، من حصارِ زن

ابرو و چشم و گوش و لبش بیت‌های‌ اوست
در حالِ خوانشِ غزلم در کنارِ زن

د...

<<منظومهٔ مست>>

هر منظره با تو آسمانی دگر است
هر جا که تویی مرا مکانی دگر است

ای صاحبِ ناز و راز و منظومهٔ مست !
چشمِ تو برای من جهانی دگر‌ است

خورشید و ستاره‌ها در اکلیلِ تو اند
بر پلک...

<<خوانشگر>>

وقتی *تو* باشی شهرزادِ قصّه‌گوی شعر -
آن لحظه مِیلم می‌رود از دل به سوی شعر

تحریرِ ترصیع و جناس و سجع، زیبایند -
فاش‌‌است وقتی از لبت رازِ مگوی شعر

ای خوانشت یادآورِ گل‌های ...

<<شوقِ وزان>>

پروانه‌های طبعِ روانم برای تو
اشعارِ بالدارِ بیانم برای تو

از سرد و گرم بودنِ دوری و بودنت
شد در خیال، شوقِ وزانم برای تو

وقتی که دور از منی و گریه می‌کنم
دریاچه‌های قطره‌...