گر من به عشق پاک تو مسپارم جان جان را چه کنم نمی‌آید به کارم جان

ای که در خلوت نشینی بهر دعا چشم ببندی دل نبندی این چه بها

جانا به لب رسید ز عشق تو جان ما دردا که نباشدت خبر از غم نهان ما

_________ حالِ من درتُنگ دنیا، بس خراب است ای رفیق رود می خواهم، رساند تا لب دریا مرا # مرضیه نورالوندی/ مهربانو

بخت گر برفت بگو برو ملالی نیست تو مرو ای آنکه چون تو جمالی نیست

۱ بیهوده زنم بر در و دیوار دلت چنگ کی می رود آخر سر سوزن به دل سنگ ۲ با دو بوسه هر دو لب را از نفس انداختی راههای شِکوِه را بستی به رندی آفرین ۳ بر سر خوان لبش بس که شکر نوشیدم شده شیرین سخنم شو...

تو یار من و غمخوار من و دلدار منی پس مرو تا که نباشم به سودای کسی

خوشا آن روز که نشینیم بر تخت من و تو به دو اصل و به دو نسل به یکی بخت من و تو

خورشید نگاه تو گرمم بکند هر دم بی تو چو زمستانی یخ بسته و رنجورم

به لبخند اینهمه لبها حالت مده جانا که این دو بلوا دیوانه می‌کند دلها را

تار تار زلف پریشان یار برده دلم را به وقت دیدار

مهر تو باشد به دل، یادت اندر سَرم گرچه آرامم اما آتش زیر خاکسترم

نیست از مرد به زن کسی وابسته تر مرد بی زن هرگز نباشد وارسته تر

تاآسمان ابری خیالم آرزو کردش همی خورشیدعشقش سرزدومغموم شددنیای من

نیست از همسر به انسان کسی نزدیکتر نباشد فاصله مابین شان حتی ز موی باریکتر

بیسُتون اشک های فرهاد و حوالی حجاز، پوران ابراهیم هرکجا قربانیان عشق، روایاتی ستُرگ دارند.. لقمان مداین Loghman Madaen عید قربان مبارک...

جانا الحق که آغوشت همان خلد برین است خانه عشقست و خالق آن جان آفرین است

از تو محبت از من مودت نیست از این بهتر رفاقت

نیست از دلبر کسی زیباتر دل به هوای او می‌کشد پَر

اندکی رنگ به بوم و دم روحی بر گِل چند صباحی ست پی خلقت خود حیرانیم لقمان مداین Loghman Madaen