گِله از دوست ، که اوست ، باعث درد دلم ، مرهم پوست
غرق شعرم ، درهمه ازعالم اوست
گِله از خلق کنم
شِکوه از عالم جان حلق کنم
چون به سهرابم ، دلم ، آرام جانم ، مشکلم
نطق شعرم در سیاهی ، قلمم رو به تباهی
عاشقم ، سرگشته ام ، .. مستم ، خرابم ، رو به افولم ، خسته ام سو به غروبم
چون به مستی شعر را نقش می زنم
پایه ی غم را به سرمشق می زنم
چون بدیدی آشفته شعرم ، بر دل جان مخاطب غم زنم
من نگفتم کیستم یا چیستم !!
من همی ، موری نهان در شاخه ام ، که زیستم
گِله ی شعر دلم ، از لب جان آتش گرفت
تا همی ، جان در جهان ، سوگ دلم ماتم گرفت
امیر ضیغمی
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 9
عباس ذوالفقاری 12 فروردین 1399 15:14
سلام...خوبید؟ زیبا...مانا بنویسید
سعید فلاحی 12 فروردین 1399 15:39
درود و ادب
احسنت
عالی بود
موفق و موید باشید
سعید فلاحی 12 فروردین 1399 15:39
علی معصومی 12 فروردین 1399 16:13
درود ها بر شما
ادیب ارجمند
♡♡♡♡♡♡
خسرو فیضی 12 فروردین 1399 16:25
. با بهترین درودهایم
. استاد گرامی کلک زرین و هنرمندتان بسیار زیبا
. سروده ای را خلق کرده است
. موفق و پیروز باشید
.
ابوالحسن انصاری (الف. رها) 12 فروردین 1399 17:20
مسعود مدهوش 12 فروردین 1399 18:26
درودها
زیبا و دلنشین، مانا باشید
محمد علی رضا پور 14 فروردین 1399 11:22
محمد علی رضا پور 14 فروردین 1399 11:22
سلام،
شاعر گرامی!
آیا نمی خواهید در قالب سه گلشن، اشعاری بسرایید تا در راه شناساندن این قالب تازه ی توانمند،
مددکار باشید؟
سه گلشن:
تنها قالب در شعرفارسی با هر سه بخش آغازگر، بدنه و پایانبخش در خودِ قالب(توجه بفرمایید:
در خودِ قالب)
سپاس