از خطبه و خطابه، غزل، پر بها تر است
زیرا به دل نشسته و، دل، با وفا تر است
خون گشته است اگر دل سنجاقک چمن
بر خار، خنده اش به خدا، دلگشا تر است
هرچند های و هوی هوا، بیش تر شده
باران، به خاک اهل صفا، مبتلا تر است
هی گفته اید دین و، بدین سان که گفته اید
کفرش در آمده ست و به کفر آشنا تر است
مانند غنچه، هیچ نگوییم با غبار
آری؛ سکوت غنچه، کلامی رسا تر است
غزل
محمدعلی_رضاپور (مهدی)
22 بهمن 1402
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نقد 1
محمد علی رضا پور 24 بهمن 1402 09:29
ویرایش غزل بالا:
از خطبه و خطابه، غزل، پر بها تر است
زیرا به دل نشسته و، دل، با وفا تر است
در شهر، مهر، کم شده، از بس دروغ هست
گویا همین به ذائقه ها شان روا تر است
در شهر، مهر، کم شده؛ خشکیده هر درخت
حال پرنده، از خودِ غم، غم فزا تر است
امّید نیست جز به دل عاشقان مست
عاشق، همیشه و همه جا، با خدا تر است
خون گشته است اگر دل سنجاقک چمن
بر خار، خنده اش به خدا، دلگشا تر است
هرچند های و هوی هوا، بیش تر شده
باران، به خاک اهل صفا، مبتلا تر است
هی گفته اید دین و، بدین سان که گفته اید
کفرش در آمده ست و به کفر، آشنا تر است
مانند غنچه، هیچ نگوییم با غبار
آری؛ سکوت غنچه، کلامی رسا تر است
#غزل
#محمدعلی_رضاپور (#مهدی)