سه گلشنی به مناسبت شهادت مولا علی علیه السلام
(آغازگر:)
“شد عاشقش مهتاب و مجنونِ بیابان شد
خورشید افتاد و سرش را بوسه باران شد”
(پیکره:)
دریا به روی خود نمی آورْد شن ها را
از خود نمی رانْد آن سیه رویان رسوا را
با مهربانان، مهرورزی، کار ساحل بود
دریا ولی نامهربانِ ناشکیبا را…
دریا! چرا این قدر خوب ای(خوبی)؟! فکر من هم باش!
باشد! ولی پاسخ ندادی این معما را
می ترسم از تردستیِ چشمت دلی جز من…
ماه دلارا! سر نده شوق تجلا را
دریا! مرا دریاب دریا! از بلا بگذر
بگذار باقی، مهربان! شور تماشا را
فرق تو با غیر تو را، شمشیر هم فهمید
عاشق شد و سرداد شعر سرخ شیدا را
از اولش بایست می خواندیم از امواج:
آخر به کام خود کشید آرامش ما را
دریای سبزآبی! شفق پوشیده ای، تبریک!
اما ببین حال سیه پوشان تنها را
(پایانبخش:)
“ای رستگاری! رستگاری، رستگار از تو”
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 5
امیر عاجلو 21 فروردین 1402 10:14
درود بر شما
سیدیحیی حسینی 21 فروردین 1402 21:10
دزودها
سیدعلمدار ابوطالبی نژاد 23 فروردین 1402 12:38
درود
“ای رستگاری! رستگاری، رستگار از تو”
محمد علی رضا پور 23 فروردین 1402 20:07
سلام ها و درودها و سپاس ها یتان بزرگواران
کرامت یزدانی(اشک) 24 فروردین 1402 20:26
درود بر شما استاد نازنین. بسیار زیبا . پیروز باشید.