شایــــــــد بهار عشق همیش سبز جــــــــلوه گر
امــــــــا که هست هــرچی بـــه زیــبایی در نظر
شــــــادی، قــــــــرار راحــتی و لـــذت و سرور
غیـــرت، تـــــــــــوان همت و ولایـــــی و غرور
اصــلا نــــــــه هیچگاه نمانــــــــــد شود ضعیف
شرط است مــردن حــــــال کسی کــه شــد نهیف
دست شستن ز خـــــــــویش و دوستان صد فیصد
خـــــالی شــدن، بیهوده شــدن درد بیش از حـــــد
عــایــــــــــــد کنی سپس ز قضا شکوه گــر شوی
مجنون سان، دیــــــوانــــه صفت هر سو هم روی
طفلان سنگ منت و خـــــــــــواری ات هــم زنند
زنــبور هـــــــای زرد به نــــــــامردی ات کــنند
آخــــــر بــــــه گوشه ی میرسد حــــــال مردنت
بیننده است خـــــــوب حریف کرم خـــــــوردنت
امـــا غافل مبــــاش که خــــــــــدایت بــدون اجر
هرگـــز نمانــــــــــدت که چون پــاکی همچو ابر
عشاق پـــــــــــــاک مقام بسیار ارجمند برند
بهشت را بــه گریـه ی خــــــــــــود از خدا خرند
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 27 شهریور 1401 09:51
درود بر شما