شاعری در خمار یک گل ماند
تــا ابــد بــر مــزار بلبـــل مانـد
دسـته دسـته به بـاغ گل رویـیــد
او ولی در فــراق ســــنبل مانــد
شـــد بهـاران و بـس خــزان آمد
باز دروصف زلف و کاکل ماند
دســت در دسـت یـار تـا به ابــد
بـا ســر زلف در تعـــامل مانــد
بوسه ای داد و بوسه ای بگرفت
تا که جان داشت در تبادل مانـد
رفـت در کنـج شـاعـرانه خویش
پیـش هر جمع در تفــاضل ماند
از گریبــان بـرون نکرد ســری
شـاعر ما در ایــن تساهل ماند
به خیـالش که ســـیر دنیـــا کرد
سـرخوشانه در این تجاهـل ماند
بهــره از مثنــوی قصـیده نبُـرد
همــه عمـــر در تغـــــزل مانــد
بیـخبــر از تمــام قافـیــــــه ها
ســخت در واژه تغـــافـل مانـــد
چشــم در چشـــم یـــار دارد او
چشــم بــر هـم نمی گـــذارد او
دسـت در دسـت یـار می میـرد
در خــزان بی بهــار می میـرد
قلــم از ســوز عشــق چرخنـده
شاعـر از عاشــقی است تابنـده
فـارغ از بـاغ و باغبــان دل او
هر کجـا دلبـری است منـزل او
درجهانی که فقـر و بیداد است
اوبه معشوق خویش دلشاد است
در زمانی که ظلـم معمول است
سرش امّا به زلف مشغول است
دلخوش از پیــله هـاست باور او
گرچه پروانگی است در سر او
بال در بال شـــاپــرک نــــزنــد
دل خـــود بــا دلی محــک نزند
ســــر خــود را بـه درد ننــدازد
که مبــــــادا ز درد بُگــــــــدازد
درسرش شوروشوق یک غزل است
غـزلی عـاشـــــقانه در بغـــل است
از غــم روزگــار بیـخبـــــــر او
فـارغ از رنـــج مــردمِ گـذر او
کی ز جـــور زمـــانه می گــوید
او فـقـــط عاشـــقـانه می گــــوید
شــعـر بایــد ز ســیـنه بـرخیــزد
شــور، در جان و دل برانگیــزد
نالـه بایـــد ز عمــق جـان باشـــد
اثــرش تــا به آســــمان بـاشـــــد
بایـــد از درد عاشــقانه ســــرود
شــعر پـر مغـــز جاودانه سـرود
گفـتــه ها از نگـار بســیار است
شعـر بوس و کنار بســیار است
گاه هـم شــاعر زمـان بشــــویم
قاصـد بغـض دیگــران بشـــویم
گیــرم از اسـب شـاعـری افتــاد
اصل خود از چه می دهد بر باد
مریم محبوب -فروردین 98
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 06 امرداد 1401 14:20