خورشید با نگاه تو می خندد
هر صبح از کرانه ی مینایی
خمیازه را که می شکند لبخند
می سوزد از شراره ی زیبایی

رویت که در پگاه تو می شویی
انگار ژاله شسته گل مریم
ابریشمی که مست نگاه توست
بر صورتت نشسته کمی...

غم آشیانه کرد و دلی در عبور سوخت
آتش زبانه کرد و جهان در تنور سوخت

ظلمت دوباره خنده کنان یک ستاره را
در پرده های مبهم جهل و غرور سوخت

ریحانه در اجابت شمعی که می گداخت
پروانه سان به گرد حریم حضور سو...

در تنگنای شهر
غمگین تر از تکرار
آلوده و معتاد یک دیدار
هر دفعه پک محکم ترین در بغض خام شب

در اوج پائیزان
بین سحرخیزان
مانند یک تسبیح آویزان
افتاده ام آلوده بر دامان پاک شب

یک جا نماز باز
در باور پر...

روز آینه ی جمال یار است
شب محفل انس کردگار است

در محفل انس حضرت یار
مهر است که روز و شب به کار است

این پرده بهشت در بهشت و
این باغ بهار در بهار است

سری است در اینکه خلوت ما
پاییز و بهار ، بیقرار اس...

محافظان سلامت هماوران شگفت
قسم که آمده اند از حریم سبز بهشت

کبوتران پرستار شمع بیماری
دلاوران سرافراز و خوب پاک سرشت

شکسته بال و پریشان به خشم پیر زمان
خمیده قامتشان در مسیر وحشت زشت

نبوده دغدغشان...