درپرتگاه عشق

وقتی دستم را

بسوی چشمانت دراز کردم

تو رهایم کردی

اگر عاشقی جرم  بود

چرا با عشوه ی موهایت

طمع انداختی بر دلم

که حسرت شانه زدن موهایت

بر دستانم بماند


افسانه ضیایی جویباری...

دل بی قرارم
جاده های انتظاررا
پابرهنه می دود
تاردی
ازدل گمشده ات بگیرد


#افسانه_ضیایی_جویباری

کاش دنیا حالت پرواز داشت

نی درون سینه ام آواز داشت


من سروپای وجودم عشق بود

کاش آهنگ دلم آغاز داشت


#افسانه_ضیایی_جویباری...

ناله ها حبس شدند
زیر آوار خشونت
درمشت قلبهای سنگی
که بوی انسانیت
به مشامشان آشنا نیست
و  مزه می کنند
بادهان دلشان
خونهایی را
که طعم اشک و مظلومیت میدهند
و با قلب های
حیوانی صفتشان
چنگال می کشند
بر...

سکوتم را می شکنم
تا بریزند
غصه هایی که لم دادند
دردل بیچاره ام
ولنگ کردن
پای زندگی ام را


#افسانه_ضیایی_جویباری...