جان من از روز اول وصله‌ی جان تو بود
اعتقادم دال من ، از دین و ایمان تو بود
شاعر دیوانه‌ات مجنون و حیران تو بود
دال من ، جان دلم قطعا که خسران تو بود...

خنده بر هر درد بی درمان دواست؟
پس چرا هر چه غم است در بهر ماست

ما که خندیدیم، صدایش تا ته دنیا برف
پس چرا اینگونه زیستن اخر این ماجراست

هرچه گفتند بود حدیثی ، همه بودند بی بها
زندگی بی غصه و ...