حس عجیبی است برآمدن ماه نو و خداحافظی از ضیافت تا سالی بعد آن هم به شرط شانس و بودن....
فصل مشترک دو حس: شادی عید طاعت و بندگی و ابراز اخلاص به درگاه ابدیت با غم از دست رفتن فرصت برای نوشدن و دوباره افتادن در چرخه روزمره گی گناهان و نسیان و طغیان....
ترکیب خنده و گریه چه تضاد پر از رمز و رازیست.
آری عید فطر برای روزه دار حکم تولدی دوباره برای پاک کردن پلیدیها از کارنامه زندگی را دارد پس باید شادی آفرین باشد. حکم قبولی امتحان است بعد از سپری کردن دوره ای سخت و طاقت فرسا اما،
کدامین روزه دار است که در آخرین غروب روز پایان رمضان، احساس یتیمی را نداشته باشد که در حسرت نوازشهای پدرانه خداوند، آه از گلو بر نیاورد؟
بعضی چیزها را باید حس کرد، قابل توصیف نیست. این حالت هم از آن دسته چیزهاست. وقتی روبروی او می ایستی و با نهایت فروتنی اذعان می کنی که:
اللهم لک صمنا و علی رزقک افطرنا فتقبل منا انک انت سمیع البصر
خداوندا، برای تو روزه گرفتیم و از روزی ات افطار باز کردیم پس از ما بپذیر ای آنکه شنوای بینایی
خود بهتر دانی که حسابت در این روز اعلام نمرات چند چند است.
به امید پذیرش همه عبادتها و راز و نیازهای خالصانه شما عزیزان در این ماه گردن نهادن بر امر خداوند
حق نگهدارتان باد و التماس دعا
نظر 4
محمد مولوی 24 اردیبهشت 1400 00:33
سلام و درود جناب مقدم گرامی
همچنین برای حضرت عالی
کاویان هایل مقدم 27 اردیبهشت 1400 10:43
زنده باشید برادر ارجمندم
سعید فرضی زاده 27 اردیبهشت 1400 22:45
سلام ودرود استاد التماس دعا
کاویان هایل مقدم 01 خرداد 1400 12:07
عرض ارادتهای بسیار عزیز دل