مژده ی باران
به باغ خشکیده ،آب رسید!
همین که مژده ی باران
ز خسته ی راه رسید...
افسانه نجفی

دارها و نیزه ها
_دارها همه دارند عطش؛
سخت تشنه اند گویا
باید سیراب شوند،سیراب!
مرگ را باید سر بُرید
باید که خون قربانی شود؛
پای خسته ی زخم این درد ها...
_می شود جاری؛
جویبار پشت جویبار...
عاقبت؛پای پی...

لالایی چشمان تو
کاش امشب؛
پای لالایی چشمان تو؛
به خواب شوم!
تا تمام زمستانم به سر شود...
افسانه نجفی

گلوی دریده ی زندگی
_صدای اذان می آید؛
از کوچه پس کوچه های این شهر!
باز هم خدا را؛
به ریشخند گرفته اند...
این جا؛
موج خون فواره می زند
از گلوی دریده ی زندگی
روح هر خانه به خود می پیچد
با بغض؛
از هزار...

زمستان زالو
در این زمستان ِ زالو
همه در حسرت آبستن شدنیم؛
همچون زخمی عمیق؛
از هزاران درد!
_یک شب؛
عروس آرزوهایمان؛
این واپس زده ی هرچه پرهیز!
شکیبایی اش را خواهد دَرید و برهنه
به آغوش وحشی و خیسِ امی...